در این پاییز هزار رنگ خشکیده و طبیعت باران ندیده، دل آدمی می گیرد، زمانی که به مسیله ها، جویبارها و رودخانه های بی آب نظاره می کند و آثار دردناک بی انگیزگی طبیعت و ترک خوردن زمین را می بیند، چه حال نزاری دست می دهد!!
ــ آب هست و حیات طبیعت؛
ــ آب هست و تن نازی جانداران؛
ــ آب هست و نشاط گیاهان و لذت بردن آدما....
مدت زمانی است، که ایران عزیز از بی آبی تشنه می باشد، خشک سالی مدت ها سایه شومش را بر کشورمان گسترانده، لکه های ابر باران زا دیرزمانی در آسمان دیده نمی شد، در حالی که سرمای زودرس زمستانی ناباورانه فراگیر شده، که خبر خوشی برای ایرانیان نیست...!!
عزیزان، گرچه ایران عزیز تشنه و بی آب هست، ولی صلابت و استواری آن در همیشه تاریخ، مانند کوه دماوند می ماند، تشنه و خسته می شود، اما فرسوده نمی گردد، چرا که بُن مایه هایی از معرفت، معنویت، روحانیت و... در مردمان آن موج می زند، که خداوند با این شاخصه های سرآمد، تاکنون او را سرپا و مانا نگه داشته و همواره زیست سرزندگی در آن جاری است.
بیاییم طبق داشته ها، باورها و اعتقادات خودمان در همه آنات و لمحات زندگانی برای نجات از خشک سالی دعا کنیم، چرا که عجز و لابه بندگان در محضر پروردگار اثر مستقیم دارد.
آری، کشورمان اکنون نظیر آن آدم خسته را ماند، که عاقبت خودش را نجات می دهد، حتی بر لبه های پرتگاه هم راه برود، ولی نمی افتد. اما آدم فرسوده، می رسد به جایی که بی رمق و تمام می شود و قدمی به ادامه مسیر برنمی دارد و آنچه می تواند حالِ بین این دو تفاوت را تغییر دهد، این که انگیزه ای برای بقا و زندگی داشته باشد و برای ریشه دواندن در هستی مقاومت جانانه کند و گرنه، محال است بی عشق و سودای بهتر شدن، آدمی بتواند، آدم بماند و به کمالات برسد و طریق مطلوب را ادامه دهد، بتواند احساس شادمانی و شادباشی حس کند.
آدم خسته، امیدش را از زندگی نبُریده است، ولی شخص فرسوده، ناامید و بریده از ادامه است. توان ندارد تغییری ایجاد کند. نایی ندارد برخیزد و هوای زندگانی و جاویدانگی را به سینه بکشد.
آری، آدم خسته تشویق و مرهم می خواهد، تا به مقصد برسد، حالش روبه راه می شود؛ دستش را بگیرند، بر می خیزد و دوباره به اوج پرواز می کند....
در این دنیای گذار، آدم می تواند از هر چیزی خسته شود، اما نرسد به روزی که فرسوده شود، چون فرسوده شدنِ دردِ بی درمانی است، که وجود آدمی را می گیرد و آدم را در کوتاه ترین زمان هلاک می کند....
دوستان بهتر از جان....
ایران عزیزمان اکنون خسته از بی آبی و نزولات آسمانی است، بیاییم:
نخست، از اسراف و هدرداد آب دوری کنیم؛
دوم، روح و جسم خودمان را از هر کجی و پلشتی، خواسته و ناخواسته تطهیر کنیم و در پیشگاه پروردگار در هر زمانی و مکانی مقدس، برای درخواست نزولات آسمانی دعا کنیم و از این مهم غفلت نورزیم.
درود بر دوستان همراه...
ــ صبح تان زیبا؛
ــ پگاه تان خوش؛
ــ روزتان همواره شاداب؛
ــ وجودتان همیشه پایدار؛
ــ آفتاب زندگانی تان درخشان؛
ــ دعاهای تان در قرین استجابت.
آمین یا ربّ العالمین.